Sagra, mezzomezzo en Venezia; la bella vita
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
10 September 2014 | Italië, Venetië
Ciao amici!
De eerste week in Bella Italia.. Wow, wat is de tijd snel gegaan! Iets meer dan een week geleden zat ik bij Eva in de auto, onderweg van het vliegveld in Venetië naar het huis van haar ouders in Romano d'Ezzelino. In de tussentijd heb ik veel geleerd, veel gezien en veel mensen ontmoet. Op het moment ben ik op de kamer van Eva, op de 5e verdieping van een oud huis in een oud steegje in Venetië. Prachtig, Venetië. Maar laat ik maar beginnen met het begin, 8 dagen geleden.
Dinsdag 2 september bracht Pap me naar Schiphol, waar Feline en Lieke me ook kwamen uitzwaaien. Het was nogal een onwerkelijke dag en ik denk dat er niet veel zinnigs uit me is gekomen. Eenmaal door de douane was ik zo druk met van alles en nog wat dat ik bijna het vliegtuig miste. Ik zat op een plekje bij het raam met naast me twee Japanners die alleen maar sliepen. Geen idee waarom, want het was helder weer en je kon daardoor veel zien, zelfs de toppen van de Alpen door de wolken heen! De reis ging ontzettend snel en aangekomen op het vliegveld heb ik met pijn en moeite m'n koffer kunnen vinden (en tillen). Buiten stond Eva op me te wachten, zo leuk om haar na zo'n lange tijd weer te zien! Nadat we haar broertje in Venetië hadden opgepikt kwamen we een paar uur later eindelijk aan bij haar ouders in Romano d'Ezzelino, een klein dorpje in de provincie Veneto. Ontzettend lieve mensen met wie ik nu ineens kan praten! Ik kreeg weer het vertrouwde kamertje op zolder, met het kleine rode wenteltrapje en een schildpad die iedereen gewoon tartaruga (schildpad) noemt. Die eerste avond zijn we Bassano del Grappa in geweest, de stad die vlakbij Romano ligt. Daar hebben we samen met vrienden van Eva wat gedronken en kwam ik erachter dat ik door mijn rare uitspraak van sommige Italiaanse woorden perfect Veneto spreek, het dialect van die streek
De dagen dat Eva naar Venetië examens moest maken en dus niet thuis was hebben haar ouders en vooral haar broertje, Samuele, me overal mee naartoe gesleept. We hebben kleine oude stadjes bezocht, op middeleeuwse muren gewandeld, mezzomezzo gedronken op de oude brug in Bassano, musea bezocht, elke dag een ijsje gegeten (Nutella ijs!!), gedanst en gegeten bij de Sagra en een Italiaanse telefoon en boeken gekocht. In elk klein dorpje in Italië wordt elk jaar Sagra gehouden, een dorpsfeest dat een week lang duurt. Meestal is dat dorpsfeest op het plein voor de kerk, waar er in een enorme tent aan picknicktafels uitgebreid wordt gegeten en gekletst. Voor de kinderen is er een kermis en zijn er oud-Italiaanse spelletjes te doen, voor de volwassenen komt er elke avond een andere band optreden. Daarbij gaan vooral de vrouwen helemaal uit hun dak op liedjes uit de jaren ’80 die, uiteraard, allemaal zijn vertaald. Eten in zo’n grote tent met oude mannen die discussiëren, kinderen die rondrennen en moeders die kletsen en lachen; het was precies zoals ik me een Italiaans feest zou voorstellen.
Met de moeder van Eva heb ik met behulp van een Engels woordenboek hele gesprekken gevoerd en ze heeft me van alles verteld over Italië. Voor de rest luister ik veel naar gesprekken tussen mensen, waarbij Eva af en toe wat woorden voor me vertaalt. De laatste twee dagen krijg ik steeds meer het gevoel dat ik de gesprekken echt kan volgen. Waar ik eerst alleen wat woorden begreep, krijg ik nu steeds meer de strekking van het verhaal mee, ook als ze in de hoogste versnelling praten, wat eigenlijk altijd zo is.
Waarschijnlijk ben ik als ik over een half jaar terug kom zo rond als een tonnetje. De Italianen hebben een heel nader eetpatroon dan bij ons normaal is. Om te beginnen ontbijten ze met zoete ‘biscotti’, een soort koekjes. Het middageten vervolgens, rond een uur of 1 of 2, is warm. We eten meestal een soort pasta of iets anders wat snel te maken is. Na de pasta is het niet klaar; de schaal met fruit komt op tafel en als laatste wordt er sterke espresso gedronken, wat met van die zilveren koffiepotjes op het vuur wordt gezet. Zeker weten dat ik er een ga kopen en mee naar Nederland ga nemen! Om een uur of 6 ’s avonds neem je een ‘aperitivo’, een drankje, vaak alcoholisch, met een hapje erbij. Dan, rond een uur of half 9 het diner. Het traditionele Italiaanse diner is niet zoals we in Nederland gewend zijn; een hoofdgerecht met een toetje. Aan toetjes doen ze sowieso niet snel; dolce is voor andere momenten dan ’s avonds na het eten. Het werd maar raar gevonden dat we nog zoiets als yoghurt na het avondeten nemen. Om te beginnen eten we hier pasta, vlees of kaas. Daarna groenten met brood en eventueel ook kaas. Vervolgens komt de schaal fruit op tafel, daarna de noten en toe een ‘liquore’, een likeurtje. Ontzettend uitgebreid dus en ook ontzettend lekker. Samen met Eva hebben we een avond zelf pizza en tiramisu gemaakt; allebei traditioneel Italiaans. Mamma mia, te lekker.. De hutspot met gehaktballen konden ze trouwens ook waarderen, al voelde het wel een beetje lomp in vergelijking met het Italiaanse eten.
Maar goed, op het moment ben ik dus in Venetië. We zijn hier zondag aangekomen. In Italië is het normaal dat je met twee mensen op een kamer slaapt. Zo ook Eva dus; Maria is haar kamergenootje. Voor de rest wonen hier nog een dokter, een meisje dat bezig is met afstuderen en Stella, de hond met een enorm zelfmedelijden. Als haar baasje niet thuis is, is ze niet te genieten en ik denk serieus dat ze lijdt aan een zware depressie. Of een groot acteertalent. Eva moet veel naar college dus overdag vind ik het heerlijk door de straatjes van Venetië te zwerven en te verdwalen. Door verdwalen zie je de mooiste plekjes; pleintjes waar kinderen spelen of kleine antiekwinkeltjes in donkere steegjes. Het is warm op het moment, ik denk zo’n 30 graden. Elke avond onweert het verschrikkelijk maar ’s ochtends is er geen wolkje aan de lucht en is de stad heerlijk fris. De tijd van de overstromingen is al aangebroken. Normaal van oktober tot januari komt het regelmatig voor dat het water zo hoog stijgt dat de straten en de huizen onder water komen te staan. Gisteren was dat al het geval op Piazza San Marco, dus het seizoen is vroeg begonnen dit jaar. Het is vervuild water; sommige toiletten staan met de kanalen in verbinding en er zijn hier veel ratten, maar de toeristen weten dat waarschijnlijk niet. Zowel volwassenen als kinderen lopen er namelijk op blote voeten in of zitten aan de kant van het kanaal met hun voeten in het water… De toeristische plekken heb ik natuurlijk allemaal bezocht; de Accademia en Rialto brug, Piazza San Marco, het museum Ca’ Pesaro met onder andere “De Denker” en de te volle toeristische steegjes. Het was heel mooi en indrukwekkend om allemaal te zien, maar het Venetië van de Italianen kan ik toch meer waarderen. ’s Avonds rond 6 uur komt iedereen terug van werk en dan is het op de kleine pleintjes (campo’s) een drukte van belang; peuters die met hun vader leren fietsen, jongetjes die voetballen, moeders die kletsen, oude mensen in hun rolstoel die tevreden toekijken. Rond deze tijd gaan we vaak met een groepje wat drinken op één van deze pleintjes, mijn favoriete moment van de dag. Om een uur of acht gaan we met z’n allen koken en uitgebreid eten en kletsen, vaak tot half 10. Daarna tijd voor andere dingen of nog een drankje in de stad. Vanavond gaan we de stad in, voor het eerst echt ‘stappen’ in Venetië. Wat het inhoudt weet ik niet, er zijn in deze stad namelijk geen clubs of cafés zoals in Nederland of grotere steden hier, maar een plein waarop alle studenten op woensdagavond schijnen samen te komen. En dan morgenochtend eindelijk naar Bologna! Ik heb er enorm veel zin in! Geen idee hoe ik het ga doen alleen in de trein met 2 koffers maar dan zien we dan wel weer. Hopelijk vinden we snel een kamer!
A dopo lieve mensen!
Baci, Kim
De eerste week in Bella Italia.. Wow, wat is de tijd snel gegaan! Iets meer dan een week geleden zat ik bij Eva in de auto, onderweg van het vliegveld in Venetië naar het huis van haar ouders in Romano d'Ezzelino. In de tussentijd heb ik veel geleerd, veel gezien en veel mensen ontmoet. Op het moment ben ik op de kamer van Eva, op de 5e verdieping van een oud huis in een oud steegje in Venetië. Prachtig, Venetië. Maar laat ik maar beginnen met het begin, 8 dagen geleden.
Dinsdag 2 september bracht Pap me naar Schiphol, waar Feline en Lieke me ook kwamen uitzwaaien. Het was nogal een onwerkelijke dag en ik denk dat er niet veel zinnigs uit me is gekomen. Eenmaal door de douane was ik zo druk met van alles en nog wat dat ik bijna het vliegtuig miste. Ik zat op een plekje bij het raam met naast me twee Japanners die alleen maar sliepen. Geen idee waarom, want het was helder weer en je kon daardoor veel zien, zelfs de toppen van de Alpen door de wolken heen! De reis ging ontzettend snel en aangekomen op het vliegveld heb ik met pijn en moeite m'n koffer kunnen vinden (en tillen). Buiten stond Eva op me te wachten, zo leuk om haar na zo'n lange tijd weer te zien! Nadat we haar broertje in Venetië hadden opgepikt kwamen we een paar uur later eindelijk aan bij haar ouders in Romano d'Ezzelino, een klein dorpje in de provincie Veneto. Ontzettend lieve mensen met wie ik nu ineens kan praten! Ik kreeg weer het vertrouwde kamertje op zolder, met het kleine rode wenteltrapje en een schildpad die iedereen gewoon tartaruga (schildpad) noemt. Die eerste avond zijn we Bassano del Grappa in geweest, de stad die vlakbij Romano ligt. Daar hebben we samen met vrienden van Eva wat gedronken en kwam ik erachter dat ik door mijn rare uitspraak van sommige Italiaanse woorden perfect Veneto spreek, het dialect van die streek
De dagen dat Eva naar Venetië examens moest maken en dus niet thuis was hebben haar ouders en vooral haar broertje, Samuele, me overal mee naartoe gesleept. We hebben kleine oude stadjes bezocht, op middeleeuwse muren gewandeld, mezzomezzo gedronken op de oude brug in Bassano, musea bezocht, elke dag een ijsje gegeten (Nutella ijs!!), gedanst en gegeten bij de Sagra en een Italiaanse telefoon en boeken gekocht. In elk klein dorpje in Italië wordt elk jaar Sagra gehouden, een dorpsfeest dat een week lang duurt. Meestal is dat dorpsfeest op het plein voor de kerk, waar er in een enorme tent aan picknicktafels uitgebreid wordt gegeten en gekletst. Voor de kinderen is er een kermis en zijn er oud-Italiaanse spelletjes te doen, voor de volwassenen komt er elke avond een andere band optreden. Daarbij gaan vooral de vrouwen helemaal uit hun dak op liedjes uit de jaren ’80 die, uiteraard, allemaal zijn vertaald. Eten in zo’n grote tent met oude mannen die discussiëren, kinderen die rondrennen en moeders die kletsen en lachen; het was precies zoals ik me een Italiaans feest zou voorstellen.
Met de moeder van Eva heb ik met behulp van een Engels woordenboek hele gesprekken gevoerd en ze heeft me van alles verteld over Italië. Voor de rest luister ik veel naar gesprekken tussen mensen, waarbij Eva af en toe wat woorden voor me vertaalt. De laatste twee dagen krijg ik steeds meer het gevoel dat ik de gesprekken echt kan volgen. Waar ik eerst alleen wat woorden begreep, krijg ik nu steeds meer de strekking van het verhaal mee, ook als ze in de hoogste versnelling praten, wat eigenlijk altijd zo is.
Waarschijnlijk ben ik als ik over een half jaar terug kom zo rond als een tonnetje. De Italianen hebben een heel nader eetpatroon dan bij ons normaal is. Om te beginnen ontbijten ze met zoete ‘biscotti’, een soort koekjes. Het middageten vervolgens, rond een uur of 1 of 2, is warm. We eten meestal een soort pasta of iets anders wat snel te maken is. Na de pasta is het niet klaar; de schaal met fruit komt op tafel en als laatste wordt er sterke espresso gedronken, wat met van die zilveren koffiepotjes op het vuur wordt gezet. Zeker weten dat ik er een ga kopen en mee naar Nederland ga nemen! Om een uur of 6 ’s avonds neem je een ‘aperitivo’, een drankje, vaak alcoholisch, met een hapje erbij. Dan, rond een uur of half 9 het diner. Het traditionele Italiaanse diner is niet zoals we in Nederland gewend zijn; een hoofdgerecht met een toetje. Aan toetjes doen ze sowieso niet snel; dolce is voor andere momenten dan ’s avonds na het eten. Het werd maar raar gevonden dat we nog zoiets als yoghurt na het avondeten nemen. Om te beginnen eten we hier pasta, vlees of kaas. Daarna groenten met brood en eventueel ook kaas. Vervolgens komt de schaal fruit op tafel, daarna de noten en toe een ‘liquore’, een likeurtje. Ontzettend uitgebreid dus en ook ontzettend lekker. Samen met Eva hebben we een avond zelf pizza en tiramisu gemaakt; allebei traditioneel Italiaans. Mamma mia, te lekker.. De hutspot met gehaktballen konden ze trouwens ook waarderen, al voelde het wel een beetje lomp in vergelijking met het Italiaanse eten.
Maar goed, op het moment ben ik dus in Venetië. We zijn hier zondag aangekomen. In Italië is het normaal dat je met twee mensen op een kamer slaapt. Zo ook Eva dus; Maria is haar kamergenootje. Voor de rest wonen hier nog een dokter, een meisje dat bezig is met afstuderen en Stella, de hond met een enorm zelfmedelijden. Als haar baasje niet thuis is, is ze niet te genieten en ik denk serieus dat ze lijdt aan een zware depressie. Of een groot acteertalent. Eva moet veel naar college dus overdag vind ik het heerlijk door de straatjes van Venetië te zwerven en te verdwalen. Door verdwalen zie je de mooiste plekjes; pleintjes waar kinderen spelen of kleine antiekwinkeltjes in donkere steegjes. Het is warm op het moment, ik denk zo’n 30 graden. Elke avond onweert het verschrikkelijk maar ’s ochtends is er geen wolkje aan de lucht en is de stad heerlijk fris. De tijd van de overstromingen is al aangebroken. Normaal van oktober tot januari komt het regelmatig voor dat het water zo hoog stijgt dat de straten en de huizen onder water komen te staan. Gisteren was dat al het geval op Piazza San Marco, dus het seizoen is vroeg begonnen dit jaar. Het is vervuild water; sommige toiletten staan met de kanalen in verbinding en er zijn hier veel ratten, maar de toeristen weten dat waarschijnlijk niet. Zowel volwassenen als kinderen lopen er namelijk op blote voeten in of zitten aan de kant van het kanaal met hun voeten in het water… De toeristische plekken heb ik natuurlijk allemaal bezocht; de Accademia en Rialto brug, Piazza San Marco, het museum Ca’ Pesaro met onder andere “De Denker” en de te volle toeristische steegjes. Het was heel mooi en indrukwekkend om allemaal te zien, maar het Venetië van de Italianen kan ik toch meer waarderen. ’s Avonds rond 6 uur komt iedereen terug van werk en dan is het op de kleine pleintjes (campo’s) een drukte van belang; peuters die met hun vader leren fietsen, jongetjes die voetballen, moeders die kletsen, oude mensen in hun rolstoel die tevreden toekijken. Rond deze tijd gaan we vaak met een groepje wat drinken op één van deze pleintjes, mijn favoriete moment van de dag. Om een uur of acht gaan we met z’n allen koken en uitgebreid eten en kletsen, vaak tot half 10. Daarna tijd voor andere dingen of nog een drankje in de stad. Vanavond gaan we de stad in, voor het eerst echt ‘stappen’ in Venetië. Wat het inhoudt weet ik niet, er zijn in deze stad namelijk geen clubs of cafés zoals in Nederland of grotere steden hier, maar een plein waarop alle studenten op woensdagavond schijnen samen te komen. En dan morgenochtend eindelijk naar Bologna! Ik heb er enorm veel zin in! Geen idee hoe ik het ga doen alleen in de trein met 2 koffers maar dan zien we dan wel weer. Hopelijk vinden we snel een kamer!
A dopo lieve mensen!
Baci, Kim
-
10 September 2014 - 14:46
Annemieke:
Hee Kim. Wat leuk om wat van je te lezen! Je klinkt enthousiast en met die kamer komt het vast goed. Ik duim in ieder geval voor je. En wat betreft je koffers; er is vast wel een leuke Italiaanse man die jou daarbij helpt :D! xxxx -
10 September 2014 - 14:57
Joyce:
Heeeey Kim! wat een super verhaal! klinkt alsof jij na een half jaar nog niet terug wilt komen ;)
Ik hoop dat je snel een kamer vind in Bologna, maar met een beetje charme en de hollandse uitstraling lukt dat vast :D
Verder ben ik al aan t bekijken wanneer er goedkope vliegtickets zijn en wanneer ik een weekendje vrij kan nemen om je op te zoeken! je hoort nog van me!
Liefs van mij!! -
10 September 2014 - 15:04
Klaas:
Hoi Kim,
Super leuk om te lezen, veel succes -
10 September 2014 - 15:22
Kim Van Amersfoort:
Bedankt allemaal! X -
10 September 2014 - 17:45
GERDI:
Lieve Kim,
Wat een geweldig leven heb je daar zeg!
Doet me denken aan een boek van Dan Brown!
Ik ben jaloers!! Dat mooie weer erbij ook!
Die oude straatjes... het zou ook mijn hart stelen!
Ik zie het helemaal voor me, zo goed is je omschrijving van tafereeltjes etc.
Geniet er maar van en nogmaals succes met kamerzoeken in Bologna!
Groeten ook hier van Cor.
Liefs Gerdi -
11 September 2014 - 07:20
Liesbeth:
Hey lieve Kim,
Leuk zeg om te alles te lezen!! Eerst luisteren deed ik ook vaak in Bretagne en dan woordjes schrijven in mijn schriftje en die weer leren. Super zeg, zo gezellig lijkt me, pleintjes met van alles door elkaar krioelend! Een mooie tijd in Bologna!! Hier alles goed, Belle gaat vrolijk naar school, ze groeit ineens hard! Dikke kus van ons allemaal -
11 September 2014 - 12:03
Oma En Opa Luteijn:
Lieve Kim
Zo te zien hebt je het reuze goed en fijn en je verlangt nog niet naar huis.
Fijn dat de Italianen zo gastvrij zijn.
Opa hoopt morgen naar Israel te gaan en komt volgende week weer terug.
Met Vriendelijke Groet van
Oma en Opa uit Zeeland -
14 September 2014 - 21:30
Joke:
Hey Kim, wat leuk om al je belevenissen te lezen! Het lijkt me heel gezellig!
Veel succes met het vinden van een kamer; misschien heb je er al één?
En, een hele goede start in Bologna!
Hartelijke groet van Joke
-
22 September 2014 - 14:54
Opa En Oma Uit Zeeland:
Lieve Kim hoe gaat het nog steeds een beetje Italiaan heb je al een kamer en ben je al aan
je studie begonnen nou opa weet nog wel een mooi land waar ik net van terug ben gekomen
ISRAEL in een woord PRACHTIG heel veel liefs van Oma en Opa -
30 September 2014 - 19:10
Bianca:
Hoi Kim, wat ontzettend leuk om te lezen van je. Je beschrijft het allemaal zo heerlijk, ik ben er bijna bij.... Helaas niet dus. Nou je geniet volop zo te lezen, fijn, ben benieuwd wat je verder allemaal nog mee gaat maken. Veel liefs van mij. Ciao! -
21 Oktober 2014 - 14:24
Anna Visscher (onbekend Voor Jou):
hallo kim,
mij ken je niet, maar ik ben regelingen aan het treffen om ook volgend jaar in Bologna een halfjaar te gaan studeren! nu is mijn vraag, ben jij ook op erasmus uitwisseling van jou universiteit? zoja, hoe heb je dit geregeld. ik vind het nogal lastig de website van de universiteit in Bologna, misschien dat je wat tips hebt! heel erg leuk om te lezen dat je het leuk vind. ik hoop dat je me kan helpen!
groetejs,
anna
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
